بررسی زمینه¬های واگرایی و همگرایی در مناسبات افغانستان و پاکستان

افغانستان با همسایۀ جنوبی‎اش، از آغاز شکل¬گیریِ کشور جدیدی به نام پاکستان، روابط پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشته‎اند. در پاره‎ای از برهه‎ها به واسطۀ نقش و جهت‌گیریِ نخبگان حاکم، دوکشور با وجود موانع داخلی، منطقه¬یی و بین‎المللی مسیر دوستی را به پیش گرفته‎اند. اما در اکثر مواقع به سبب وجود عوامل متعددی، مناسبات دوکشور غیر دوستانه گردیده، با تنش و واگرایی همراه شده است. با این حال، زمینه¬های بهبود روابط و همگرایی میان دوکشور به صورت بالقوه مهیاست و در بخش¬های مختلفی دوکشور می‎توانند تأمین‎کنندۀ نیازهای یک‎دیگر (به عنوان نمونه در زمینۀ اقتصادی و امنیتی) باشند. از این رو، پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که زمینه¬های واگرایی و همگرایی در روابط دوکشور کدام‌ها هستند؟ بر این اساس، این فرضیه مطرح است که مهم‌ترین بسترهای واگرایی، اختلافات مرزی، ساختار سیاسی و فقدان عمقِ استراتژیک پاکستان، و اصلی‎ترین عوامل همگرایی دو کشور عبارت از اشتراکات فرهنگی ـ دینی، همکاری‎های اقتصادی و سیاسی می‎باشد. این تحقیق براساس ماهیت و روش؛ توصیفی ـ تحلیلی محسوب می‎شود و اطلاعات مورد نیاز آن به شیوه کتابخانه¬یی و با مراجعه به اسناد و مدارک گردآوری شده است.