منطقه‌گرایی نهادمحور در جنوب آسیا و تاثیرات آن بر افغانستان (2021 - 2007)

حوزه پژوهش علوم انسانی فصلنامه علمی- پژوهشی رنا مقالات

منطقه‌گرایی نهادمحور در جنوب آسیا و تاثیرات آن بر افغانستان (2021 - 2007)

جزئیات مقاله

نویسنده/گان

Mohammad Musa Sadeqi

چکیده

منطقه‌گرایی فرایندی است که طی آن، واحدهای سیاسی در چوکات یک نهاد مشترک، با هم‌دیگر همکاری می‌کنند. هم‌چنان برای رسیدن به اهداف مشترک و مقابله با تهدیدات مشترک، اقدام می‌کنند. هم‌زمان با پایان جنگ سرد و حاکمیت نظام چندقطبی بر نظام بین‌الملل، منطقه‌گرایی در جنوب آسیا نیز با شکل‌گیری سازمان همکاری‌های منطقه‌ای جنوب آسیا یا «سارک» آغاز شد. این سازمان در سال 1985 با حضور هند، پاکستان، بنگلادش، سریلانکا، نپال، بوتان و مالدیو تاسیس و سرانجام افغانستان نیز در سال 2007، رسماً عضویت آن را کسب کرد. منطقه‌گرایی در چوکات یک نهاد بین‌المللی برای کشورهای عضو، می‌تواند آثار و پیامدهای مثبت و یا منفی داشته باشد. سوال اصلی این است که منطقه‌گرایی نهادمحور در جنوب آسیا چه تاثیرات بر افغانستان از 2007 تا 2021 برجای گذاشته است؟ برای پاسخ به پرسش فوق، در این مقاله، ضمن مرور مباحث مفهومی و نظری، تاثیرات مثبت عضویت سازمان سارک برای افغانستان بررسی شده و سپس، اشاره‌ای به پیامدهای منفی آن نیز صورت گرفته است. در تحقیق حاضر از روش تحلیلی - توصیفی با داده‌های کتاب‌خانه‌ای، استفاه شده است.

منابع

بارکین، ساموئل جی (1393)، سازمان‌های بین‌المللی: تیوری‌ها و نهادها، ترجمه‎ی مصطفی انتظارالمهدی و عبدالمجید سیفی، تهران: انتشارات کویر.
رحمانی، عقیله نرگس(1391)، پس از انزوا؛ سیاست خارجی افغانستان پساطالبان، مرکز مطالعات استراتژیک کابل.
روحی، مجید (1395)، تراژدی منطقه‌گرایی در روابط بین‌الملل، تهران: نشر پژوهشکده‌ی مطالعات راهبردی.
سجادی، عبدالقیوم (1397)، سیاست خارجی افغانستان. کابل: نشر دانشگاه خاتم‌النبیین.
صراف‌یزدی، غلام رضا؛ صبری، محسن (1391)، سازمان‌های بین‌المللی و نظریه‌های روابط بین‌الملل. تهران: انتشارات قومس.
ظهیری‌نژاد، مهناز؛ ظهیری‌نژاد، مهدی (1397)، تحول در سیاست خارجی هند. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
فییر، کِرول کریستین (1396)، نبرد تا آخرین نفس؛ شیوه‌ی جنگ ارتش پاکستان. مترجم: خالد خسرو. کابل: نشر انستیتوت مطالعات استراتژیک افغانستان.
لیک، دیوید ای؛ پاتریک ام. مورگان (1392)، نظم‌های منطقه‌ای؛ امنیت‌سازی در جهان نوین. مترجم: سید جلال دهقانی فیروزآبادی، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی.
آقاجری، محمدجواد؛ رستمی‌فر، سیمین سادات (1391)، پیمان سارک و تاثیر آن بر منطقه‌گرایی، فصل‌نامه علوم سیاسی: روابط بین‌الملل، شماره 20.
بی‌نا، (1387)، هم‎گرایی منطقه‌ای در جنوب آسیا نوپاست، فصل‎نامه مدیریت، شماره 144.
تقی‌زاده انصاری، مصطفی (1387 و 1388)، سازمان همکاری منطقه‌ای آسیای جنوبی (سارک) و نقش آن در توسعه همکاری‌های منطقه‌ای، فصل‌نامه تحقیقات حقوقی آزاد، شماره 4.
دره صوفی، سید مظفر(1394)، افغانستان و هند، الگوی پایدار دوستی. قابل دسترس در: https://www.avapress.com
رسولی، یاسین (1396)، هفتادسال ایده‌آلیسم افغانی در برابر ریالیسم نظامیان پاکستان، فصل‎نامه اندیشه معاصر، سال سوم، شماره نهم.
سعید وثوقی، احسان فلاحی؛ حیدری، قربان علی (1393)، تبیین جایگاه افغانستان به‎عنوان کانون چند زیرسیستم منطقه‌ای با تاکید بر منطقه‌ی آسیای جنوبی و نقش هندستان، فصل‎نامه آسیای مرکزی و قفقاز، شماره 87.
سپنتا، رنگین دادفر (2018)، مشارکت راهبردی هندستان و افغانستان: وعده‌ی عملی‌ناشده. قابل دسترس در: https://aiss.af/persian/aiss/news_details/opinions
طلوع‌نیوز، توافق افغانستان و هند برای گسترش همکاری‌های امنیتی، (1396)، قابل دریافت در: https://www.tolonews.com/fa/afghanistan.
فاطمی‌نژاد، سید احمد (1394)، منطقه‌گرایی نهادمحور در آسیای جنوبی: کارایی‌سنجی سارک، سپتا و سفتا. فصل‎نامه رهیافت‌های سیاسی و بین‌المللی، شماره 44.
نجوا، خالد (1393)، سارک؛ از تخیل تا واقعیت، روزنامه ماندگار، قابل دسترس در: https://mandegardaily.com.
وزارت عدلیه جمهوری اسلامی افغانستان (1398)، موافقت نامه ضمیموی کنوانسیون منطقه‌ای کشورهای سارک در مورد محو و نابودسازی دهشت افگنی (تروریسم)، کابل، نشر وزارت عدلیه دولت جمهوری اسلامی افغانستان
وزارت عدلیه جمهوری اسلامی افغانستان (1389)، پیمان منطقه‌ای سارک در مورد جلوگیری و سرکوب تروریسم ممالک عضو سازمان آسیای جنوبی برای همکاری‌های منطقه‌ای (SAARC)، کابل، نشر وزارت عدلیه دولت جمهوری اسلامی افغانستان.

نحوه استناد به مقاله:

به زودی اضافه خواهد شد

Hello There!

Information